داکت اسپلیت یا “Split AC” یک سیستم تهویه مطبوع است که شامل دو بخش اصلی است: بخش داخلی (داخل ساختمان) و بخش خارجی (خارج ساختمان). بخش داخلی شامل یک واحد داخلی (داخل اتاق) است که شامل یک فن بلند کننده، یک مبدل حرارتی، یک فیلتر هوا، یک پنل کنترل و یک برقرار کننده اتصال است. بخش خارجی شامل یک واحد خارجی (خارج از ساختمان) است که شامل یک فن، یک مبدل حرارتی، یک کمپرسور، یک کنترلر الکترونیکی و یک برقرار کننده اتصال است.
در داکت اسپلیت، هوای خنک شده توسط بخش خارجی به واحد داخلی منتقل می‌شود و از طریق پوشش داخلی سیستم، به اتاق تزریق می‌شود. هوای گرم در اتاق از طریق پوشش داخلی جمع آوری شده و به بخش خارجی سیستم منتقل می‌شود تا با استفاده از مبدل حرارتی، خنک شود.
داکت اسپلیت به دلیل طراحی زیبا و کارایی بالا، در بسیاری از ساختمان‌ها و فضاهای داخلی استفاده می‌شود. همچنین، داکت اسپلیت از دیگر سیستم‌های تهویه مطبوع مانند پکیج، سیستم چند منظوره و سیستم های مجتمع تفاوت دارد و ممکن است برای ساختمان‌هایی با نیازهای مختلف مناسب باشد.
فن کویل (Fan Coil) و مینی چیلر (Mini Chiller) دو قطعه تجهیزات تهویه مطبوع هستند که در سیستم‌های تهویه مطبوع استفاده می‌شوند. این دو تجهیزات با همکاری یکدیگر، برای خنک کردن هوا و تأمین هوای خنک در سیستم‌های تهویه مطبوع استفاده می‌شوند.
فن کویل یک دستگاه توزیع کننده هوا است که معمولاً در سیستم‌های تهویه مطبوع مرکزی استفاده می‌شود. این دستگاه شامل یک فن، یک مبدل حرارتی، یک فیلتر هوا و یک پوشش داخلی است. هوای خنک شده توسط مینی چیلر یا سیستم تهویه مطبوع مرکزی، از طریق فن کویل جمع آوری شده و از طریق پوشش داخلی به اتاق تزریق می‌شود.
مینی چیلر یک دستگاه خنک کننده است که برای خنک کردن آب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه شامل یک کمپرسور، یک مبدل حرارتی، یک پمپ و یک کنترلر الکترونیکی است. آب خنک شده توسط مینی چیلر به فن کویل یا دستگاه‌های دیگری که نیاز به آب خنک دارند، منتقل می‌شود.
در کل، فن کویل و مینی چیلر دو تجهیزات مهم در سیستم‌های تهویه مطبوع هستند که با همکاری یکدیگر، برای تأمین هوای خنک در ساختمان‌ها و فضاهای داخلی استفاده می‌شوند.
داکت اسپلیت و مینی چیلر هر دو دستگاه‌هایی هستند که برای تهویه مطبوع در ساختمان‌ها و فضاهای داخلی استفاده می‌شوند. با این حال، این دو دستگاه در برخی جوانب با یکدیگر متفاوت هستند، از جمله کنترل مستقل دما.
در داکت اسپلیت، یک سیستم تهویه مطبوع مرکزی است که از طریق یک واحد داخلی و یک واحد خارجی، هوای خنک شده را به اتاق‌ها منتقل می‌کند. هر دو واحد داخلی و خارجی دارای یک کنترلر هستند که از طریق آن، می‌توان دمای هوای خروجی را تنظیم کرد. با این حال، در داکت اسپلیت، کنترل دما برای هر واحد داخلی به صورت مستقل نیست و باید توسط کنترلر مرکزی تنظیم شود.
از سوی دیگر، مینی چیلر یک دستگاه خنک کننده مستقل است که معمولاً برای تهیه آب خنک برای تأمین هوای خنک در سیستم‌های تهویه مطبوع استفاده می‌شود. مینی چیلر دارای یک کنترلر الکترونیکی است که به کاربر اجازه می‌دهد دمای آب را تنظیم کند و برای هر دستگاه توزیع کننده هوا، که می‌تواند شامل فن کویل، پکیج و… باشد، می‌توان یک مینی چیلر مستقل در نظر گرفت و دمای آب و هوای خروجی را برای هر دستگاه تنظیم کرد.
بنابراین، مینی چیلر از نظر کنترل مستقل دما از داکت اسپلیت برتری دارد، زیرا کنترل دما در مینی چیلر برای هر دستگاه توزیع کننده هوا، مستقل از دستگاه‌های دیگر است که در سیستم تهویه مطبوع مرکزی داکت اسپلیت ممکن نیست.
در فن کویل، هوای خنک شده توسط مینی چیلر یا سیستم تهویه مطبوع مرکزی، از طریق یک پوشش داخلی به اتاق تزریق می‌شود. هیچ کانال کشی خاصی برای فن کویل وجود ندارد و فقط لوله‌های آب و گاز برای اتصال به سیستم خنک کننده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در مینی چیلر، آب خنک شده توسط دستگاه، از طریق لوله‌های خطی و شاخه‌ها به دستگاه‌های توزیع کننده هوا منتقل می‌شود. این لوله‌ها معمولاً در سقف یا دیوار نصب می‌شوند و به صورت پنهان در داخل ساختمان قرار می‌گیرند.
اما در داکت اسپلیت، هوای خنک شده توسط بخش خارجی از طریق لوله‌های خطی و شاخه‌ها به بخش داخلی منتقل می‌شود. بخش داخلی نیز شامل کانال‌های هوا است که به صورت پنهان در داخل ساختمان نصب می‌شوند و به اتاق‌ها متصل می‌شوند.
بنابراین، داکت اسپلیت و مینی چیلر از نظر کانال کشی و لوله کشی مشابه هستند و به صورت پنهان در داخل ساختمان نصب می‌شوند. در مقابل، فن کویل فاقد کانال کشی خاصی است و فقط لوله‌های آب و گاز برای اتصال به سیستم خنک کننده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در داکت اسپلیت، بخش داخلی و خارجی این دستگاه با استفاده از لوله‌های خطی و شاخه‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند. این لوله‌ها معمولاً در سقف یا دیوار نصب می‌شوند و به صورت پنهان در داخل ساختمان قرار می‌گیرند. محدودیت در لوله کشی داکت اسپلیت، به خاطر نیاز به اتصال دو بخش داخلی و خارجی با لوله‌های خطی و شاخه‌هاست. بنابراین، برای نصب داکت اسپلیت، نیاز به فضای کافی برای نصب این لوله‌ها و شاخه‌ها وجود دارد.
اما در مینی چیلر، آب خنک شده توسط دستگاه، از طریق لوله‌های خطی به دستگاه‌های توزیع کننده هوا منتقل می‌شود. به عبارت دیگر، محدودیت در لوله کشی مینی چیلر به دلیل عدم نیاز به اتصال دو بخش داخلی و خارجی با لوله‌های خطی و شاخه‌ها کمتر است. بنابراین، برای نصب مینی چیلر، به فضای کمتری برای نصب لوله‌ها نیاز است.
بنابراین، محدودیت در لوله کشی در داکت اسپلیت بیشتر است نسبت به مینی چیلر، چرا که داکت اسپلیت نیاز به لوله‌های خطی و شاخه‌ها برای اتصال دو بخش داخلی و خارجی دارد. در مقابل، مینی چیلر فاقد این نیاز است و به فضای کمتری برای نصب لوله‌ها نیاز دارد.
مینی چیلر برای ساختمان‌های بزرگ به عنوان یک سیستم تهویه مطبوع مرکزی، معمولاً مناسب نیست. چرا که سیستم مینی چیلر عموماً برای فضاهای کوچک و ظرفیت کمتر طراحی شده است و در صورت استفاده در ساختمان‌های بزرگ، نیاز به تعداد زیادی دستگاه مینی چیلر خواهد بود که این می‌تواند باعث افزایش هزینه‌های نصب و نگهداری شود.
به علاوه، مینی چیلر در برخی موارد نمی‌تواند با توجه به نیاز ساختمان به تهویه مطبوع، راندمان کافی را ارائه دهد و ممکن است این دستگاه در برخی فصول سال نتواند به صورت کامل ساختمان را تهویه کند. برای ساختمان‌های بزرگ، داکت اسپلیت و یا سیستم‌های تهویه مطبوع مرکزی دیگر بهترین گزینه هستند که قابلیت تهویه کامل ساختمان را دارند.
بنابراین، برای ساختمان‌های بزرگ بهتر است از سیستم‌های تهویه مطبوع مرکزی مانند داکت اسپلیت استفاده کنید، اما در صورتی که نیاز به تهویه مطبوع در فضاهای کوچک و محدود داشته باشید، مینی چیلر می‌تواند یک گزینه مناسب باشد
