کاهش آلودگی صوتی در سیستم‌های تهویه مطبوع از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا صدای زیاد این سیستم‌ها می‌تواند باعث آزار ساکنان و کارکنان شود و تمرکز و آسایش آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. برای کاهش آلودگی صوتی در سیستم‌های تهویه مطبوع، راهکارهای متعددی وجود دارد که می‌تواند به بهبود عملکرد سیستم و کاهش اثرات منفی نویز کمک کند. در ادامه برخی از این راهکارها توضیح داده شده است:
انتخاب تجهیزات تهویه مطبوع با سطح صدای کم در طراحی اولیه سیستم بسیار موثر است.
– فن‌ها و کمپرسورهای کم‌صدا: انتخاب فن‌ها و کمپرسورهایی که به‌طور خاص برای کاهش صدا طراحی شده‌اند می‌تواند تا حد زیادی از صدای تولیدشده در سیستم بکاهد.
– پمپ‌های حرارتی با نویز کمتر: برخی از پمپ‌های حرارتی و چیلرهای جدید به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که صدای کمتری تولید می‌کنند و گزینه‌های مناسبی برای کاهش آلودگی صوتی هستند.
عایق‌بندی کانال‌ها و دیوارها به جلوگیری از انتقال صدا در سیستم‌های تهویه مطبوع کمک می‌کند.
– عایق‌های صوتی مخصوص کانال‌ها: استفاده از مواد عایق‌کننده صوتی در داخل و خارج کانال‌ها می‌تواند از انتقال صدای جریان هوا و صداهای مکانیکی جلوگیری کند.
– عایق‌بندی دیوارهای اطراف تجهیزات تهویه: اگر تجهیزات تهویه مطبوع در فضاهای نزدیک به مناطق مسکونی یا اداری قرار گرفته‌اند، استفاده از دیوارهای عایق صوتی در اطراف تجهیزات می‌تواند به کاهش نویز کمک کند.
دمپرهای صوتی ابزارهایی هستند که برای کاهش صدای جریان هوا و ارتعاشات در مسیرهای کانال‌کشی استفاده می‌شوند.
– دمپرهای صوتی در کانال‌ها: نصب دمپرهای صوتی در مسیر کانال‌ها به کاهش صدای ناشی از جریان هوا و جلوگیری از انتقال صدا به اتاق‌ها و بخش‌های دیگر کمک می‌کند.
– دمپرهای ارتعاش‌گیر در کمپرسورها: استفاده از دمپرهای مخصوص کمپرسور و فن‌ها برای جذب ارتعاشات، یکی از موثرترین راه‌ها برای کاهش نویز ناشی از ارتعاشات مکانیکی است.
لرزش‌گیرها تجهیزاتی هستند که به کاهش انتقال ارتعاشات از کمپرسور، فن و سایر اجزای سیستم به ساختمان کمک می‌کنند.
– نصب لرزش‌گیرهای فن و کمپرسور: استفاده از لرزش‌گیرهای لاستیکی یا فنری در پایه‌های کمپرسور و فن‌ها مانع از انتقال ارتعاشات به کانال‌ها و ساختمان می‌شود و از ایجاد نویز جلوگیری می‌کند.
– استفاده از لرزش‌گیرها در ساختارهای نگهدارنده کانال‌ها: کانال‌ها نیز باید بر روی لرزش‌گیرها نصب شوند تا ارتعاشات ناشی از جریان هوا و دستگاه‌های تهویه به دیوارها و سقف‌ها منتقل نشود.
نحوه نصب و جای‌گذاری تجهیزات تهویه مطبوع تاثیر زیادی بر میزان صدای تولیدی دارد.
– جای‌گذاری دور از فضاهای کاری و مسکونی: تجهیزات تهویه مطبوع مانند چیلر و کمپرسورها بهتر است در فاصله‌ای مناسب از فضاهای حساس به صدا نصب شوند.
– نصب در فضای باز یا در مکان‌های عایق شده: در صورت امکان، تجهیزات باید در فضای باز یا در اتاقک‌های عایق‌دار نصب شوند تا صدا به داخل ساختمان منتقل نشود.
کانال‌های انعطاف‌پذیر به کاهش صدای ناشی از جریان هوا و ارتعاشات کمک می‌کنند.
-نصب کانال‌های انعطاف‌پذیر بین تجهیزات و کانال‌های اصلی: این نوع کانال‌ها می‌توانند ارتعاشات و صداهای ناشی از جریان هوا را جذب کنند و از انتشار آن‌ها به فضاهای داخلی جلوگیری کنند.
تنظیم سرعت فن‌ها و کمپرسورها به صورت بهینه و با کنترل دقیق می‌تواند به کاهش صدا کمک کند.
– استفاده از سیستم‌های اینورتر: اینورترها به تنظیم سرعت کمپرسور و فن بر اساس نیاز سرمایش یا گرمایش کمک می‌کنند و با کاهش سرعت در مواقع غیرضروری، صدا را نیز کاهش می‌دهند.
-تنظیم دقیق سرعت جریان هوا: کاهش سرعت جریان هوا به کاهش نویز کمک می‌کند، بنابراین با تنظیم دقیق این سرعت در ساعات خاص، صدای کمتری تولید می‌شود.
موانع صوتی به جلوگیری از انتشار صدا به فضاهای اطراف کمک می‌کنند.
– نصب صفحات جذب صدا در اطراف تجهیزات: استفاده از صفحات ضد صدا در اطراف کمپرسور و فن‌های تهویه مطبوع، صدای تجهیزات را جذب کرده و از انتشار آن به فضاهای حساس جلوگیری می‌کند.
مسیر کانال‌کشی و مکان نصب تجهیزات داخلی تهویه مطبوع باید با دقت طراحی شود تا به حداقل نویز دست یابد.
– جلوگیری از عبور کانال‌ها از فضای خواب و استراحت: کانال‌ها بهتر است از اتاق‌هایی که نیاز به سکوت دارند عبور نکنند و در عوض از مسیرهایی با استفاده کمتر یا فضاهای مشترک نصب شوند.
– نصب تجهیزات داخلی دور از دیوارهای مشترک: تجهیزات داخلی باید به گونه‌ای نصب شوند که صدای تولیدی به فضاهای مسکونی و اداری نرسد و بر روی دیوارهای مشترک نصب نشوند.
نگهداری منظم و بازرسی تجهیزات، به کاهش صدای تولیدی کمک می‌کند.
– تمیز کردن فن‌ها و تعویض فیلترها: فن‌های کثیف و فیلترهای مسدودشده باعث افزایش صدای سیستم می‌شوند. نگهداری منظم و تعویض فیلترها از این مشکلات جلوگیری می‌کند.
-تعمیرات پیشگیرانه برای جلوگیری از سایش قطعات: بازرسی منظم برای تشخیص قطعات فرسوده یا آسیب‌دیده می‌تواند به کاهش صدا کمک کند و طول عمر سیستم را افزایش دهد.
نتیجه‌گیری
کاهش آلودگی صوتی در سیستم‌های تهویه مطبوع از طریق انتخاب تجهیزات کم‌صدا، استفاده از عایق‌های صوتی، نصب دمپرها و لرزش‌گیرها، و رعایت نکات مربوط به نصب و نگهداری سیستم امکان‌پذیر است. این اقدامات به بهبود کیفیت محیط داخلی، افزایش آسایش کاربران و بهینه‌سازی عملکرد سیستم کمک می‌کنند و در ساختمان‌های مسکونی، اداری و بیمارستانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
